බ්ලොග් ගඩොල් - නොදැවී ශතකයක් (Blog Gadol - century, not out)

දැන් සති කීපෙකට කලින් පූසො කට්ටිය කාලෙකට පස්සෙ මීට් වුණාම, බ්ලොග් එක ගැන කතා බහක් ඇදිලා ආවා. කොහොමත් ළගකදි ඉඳලා කට්ටිය සෙට් වුණාම කතා කරන්නෙම බ්ලොග් එක ගැන තමයි. කතාබහේ මාතෘකාව වුණේ බ්ලොග් ගඩොල් බ්ලොග් එකට ළගදි උදාවෙන්න නියමිත වැදගත් දවස් දෙකක් ගැන. එකක් තමයි බ්ලොග් එකේ පළවෙනි උපන් දිනය. ඒක යෙදෙන්නෙ අප්‍රෙල් මාසෙදි. අනිත් දවස තමයි බ්ලොග් එකේ 100 වෙනි ලිපිය ලියන දවස. ඒ කියන්නෙ අද දවස.

මුලින්ම කට්ටිය කතා වෙලා තිබුනේ 100 වෙනි ලිපිය අවුරුද්දක් පිරෙන දවසෙ ලියලා ඒක සෙලිබ්‍රේට් කරන්න. ඒත් ටික ටික කාලෙ ගතවෙද්දි තේරුම් ගියා ලිපි ලියවෙන වේගෙ අනුව, අවුරුද්දක් පිරෙන්න කලින් ලිපි 100ක් ලියන්න පුලුවන් බව. ඉතිං පූසන්ගෙ අන්තිම තීරනේ වුණේ අවුරුද්ද පිරෙන එක සෙලිබ්‍රේට් කරන්නෙ නැතුව, 100 වෙනි ලිපිය ලියන එක වෙනම පෝස්ට් එකක් හරහා සෙලිබ්‍රේට් කරන්න. මොකද ‍බ්ලොග් එකක් පටන් ගත්තට පස්සෙ අවුරුද්දක් ගෙවෙන එක ස්වයංසිද්ධව වෙන වැඩක්. ඒත් බ්ලොග් එකක ලිපි 100ක් ලියනවා කියන්නෙ ගොඩක් මහන්සිවෙලා, අමාරුවෙන් කරන්න ඕනෙ වැඩක්.

අපි බ්ලොග් එක පටන් ගත්ත හැටි ගැන අපේ 50 වෙනි ලිපියෙන් කිව්වා නොවැ! ඒක හින්දා දැන් අපි වැඩිපුර ඒ ගැන කතා කරන්නෙ නෑ. ඒ වගේම බ්ලොග් එක පටන් ගත්ත හැටි ගැන කි‍යවෙන අති බිහිසුණු කතාවක් තියෙනවා. ඒ කතාවත් ඉස්සරහට ඔයාලාට කියවන්න පුලුවන් වෙයි. කොහොමවුණත් මේ වෙලාවෙ බ්ලොග් එකේ ආරම්භක අවධිය සම්බන්දයෙන් අපි ස්තුති කරන්න ඕනෙ විශේෂ පුද්ගලයො කීප දෙනෙක් ඉන්නවා.

ටැබූ සබ්ජෙක්ට්ස් - අපිට බ්ලොග් ලිවීම සම්බන්ධයෙන් ආසාවක් ඇති කිරීම ගැන. ඒ වගේම බ්ලොග් අවකාශය කියන්නෙ මොකද්ද කියලා අඳුරගන්න මග පාදා දීම ගැන.

කතන්දර - බ්ලොග් ගඩොල්හි මංගල කොමෙන්ටුව වෙනුවෙන් සහ සරල වින්දනාත්මක බ්ලොග්කරණයේ මූලික තාක්ෂණය ගැන දැනුම ලබාදුන්න පුද්ගලයා විදිහට. ඇත්තටම අපි විතරක් නෙවෙයි, ඒ දවස්වල බ්ලොග්කරණයට එකතු වෙච්ච ගොඩක් බ්ලොග්කරුවො කතන්දරගෙන් හොඳ ආභාෂයක් ලබාගත්තා. කතන්දර කියන්නෙ සරල වින්දනාත්මක බ්ලොග්කරණයේ රෝල් මොඩල් එකක්.

හා පැටික්කි - වෙන බ්ලොග් එකක් කර කර හිටපු කාලෙ ලබාදීපු නිර්මාණාත්මක ලේඛනය පිළිබඳ ලෙක්චර් එකට

පිස්සා පළාමල්ල - අපේ පළවෙනි සීරීස් එක වෙච්ච පූසො බියර් බීපු හැටි ගැන කතාවෙදි, අපිට මුලින්ම ලැබුනෙ පොල්ලෙන් ගැහුවා වගේ කොමෙන්ට් එකක්. ඒ වෙලාවෙ අලුත් බ්ලොග්කරුවො හැටියට අපි ගොඩක් කලබල වුණා. කොටින්ම දෙවෙනි කොමෙන්ට් එකත් ඒ වගේම වුණානම් අපේ බ්ලොග් කෙරුවාව එතනින්ම නවතින්න තිබුනා. ඒත් දෙවෙනි කොමෙන්ට් එක දාපු පිස්සයියා අපේ හිත හදලා, අර ඇතිවෙච්ච බය නැති කළා. ඒ වෙනුවෙන් පිස්සාටත් ගොඩක් ස්තුතියි.

ඔයාලා වුණත් අලුත් බ්ලොග්කරුවෙකුගෙ ලිපියක කොමෙන්ට් එකක් දාද්දි ටිකක් හිතලා බලලා දාන්න.

ඉතිං ඔය විදිහට පටන් ගත්ත අපේ බ්ලොග් එකට ටික දවසක් යද්දිම නොහිතපු විදිහට හොඳ ප්‍රතිචාර ගලාගෙන එන්න පටන් ගත්තා. ඇත්තටම අපි දැනගෙන හිටියෙ නෑ අපිට මේ වගේ ලියන්න පුලුවන් කියලා. මුල් දවස්වලනං ආපු කොමෙන්ට්ස් දැකලා හිතාගන්න බැරුව හිටියේ, මේ කියන්නෙ අපි ලියපුවා ගැනද නැත්තං වෙන කවුරුහරි ලියපුවා ගැනද කියලා. කොහොමහරි වැඩි දවසක් යන්න කලින් ඔයාලා අපේ බ්ලොග් එක ආදරයෙන් වැළඳ ගත්තා.

මුල් දවස්වල එකට කතා ලියන සෙට් එක වුණේ අපි, පිස්සා, ඉබ්බා, වැම්පයර්, අභීත වගේ සමකාලීන කට්ටිය. ඒ මීට මාස ගානකට කලින්. ඇත්තටම ඒ කාලෙ මතක් වෙනකොටත් ගොඩක් සුන්දරයි. කට්ටියම තරගෙට වගේ ලිව්වේ. මොකක්හරි මාතෘකාවක් ආවම කට්ටියම ඒ ගැන ලියනවා. චූ කතා, කක්කි කතා, අපි හඳුන්වලා දීපු ගන කතා ඒ අතරින් සමහරක් විතරයි.

කොහොමවුණත් පස්සෙ කාලෙක අපේ බ්ලොග්කරුවන්ගෙන් සමහරු බ්ලොග් ලියන එක නැවැත්තුවා. උදාහරණයක් විදිහට ඉබ්බා සහ හෙළයා නම් කරන්න පුලුවන්. සමහරු ලියන එක අඩු කළා. ඒ වගේම සමහර කතා බ්ලොග්කරුවො අලුතින් බ්ලොග් ලියන්න එකතු වුණා. උදාහරණ විදිහට අපේ සිකා, හසියා, සඳරු වගේ කට්ටිය ගන්න පුලුවන්. මේ නම් ඔක්කොම හදිස්සියෙ මතක් වෙන කීප දෙනෙක්ට අයිති ඒවා විතරයි. නොලිව්ව නම් ඊට වඩා කීප ගුණයක් වැඩියි. ඉතිං නම් නොකියවෙන කට්ටිය තරහා වෙන්න ඔට්ටු නෑ හොඳේ.

අපේ කොමෙන්ට් වලට වුණෙත් ඔය වැඩේම තමයි. මුල් දවස්වල කොමෙන්ට් කරපු සමහරු දැන් පේන්නවත් නෑ. අලුතින් කොමෙන්ට් කරන්නත් කට්ටිය ඇවිත් ඉන්නවා. ඒ වගේම බ්ලොග් එක පටන් ගත්තු දවසෙ ඉඳලා හැමදාම ඇවිත් කොමෙන්ට් කරන යාලුවන්වත් මේ වෙලාවෙ අපි ආදරයෙන් මතක් කරනවා. දැන් කොමෙන්ට්කරුවන්ගෙ නම් ලියන්න ගියොත්නං, නම් අමතක වෙලා අපි ලොකු අමාරුවක වැටෙනවා. ඒ හින්දා නම් වශයෙන් කට්ටිය ගැන සඳහන් නොකර ඉන්නම්. ඒත් ඉතිං අපේ ප්‍රසන්න, ප්‍රියන්ත වගේ සහෝදරවරුන්ගෙ නම් නොකියා ඉන්න එකත් ලොකු අමාරු වැඩක්.

එක්කො ඔන්න ඔහේ මතක් වෙන නම් ටික කියලා දාමු.

පිස්සා, හා පැටික්කි, හසියා ඇතුලු හසී පවුල, ඩාර්ක් නෙට් ඉෂාර, සිකා, සංජු, පිණිබිඳු, ඉටලි ඩිලාන්, බුරතීනෝ, නිශ්, නවම්, අභීත, ගයාන්, ගෝල්ඩ් ෆිෂ්, රංග, රත්ගමයා, අංශු, සඳරු, ජීව්, ඉබ්බා, කොට ජීවිතේ, පූසා, ශේන්යා, දුමී, දුකා, කොඩී, ටැබූ, කකා, දිනේෂ්, කැන්ඩි, පුතා, ළමයා, වැම්පි, මකරා, රවා, අමිලආට්, රොයිලි, සුපුන් සුදාරක, පැරඩොක්ස්, සොබනි, සමීර විජයවර්ධන, ඔබ්සර්වර්, කොම්බුවා, චානකලින්, නිරෝෂන්, ධනුෂ්ක, රොෂාන් හේරත්, තාරක, මහසෝණා, බොරලු, මු.කොල්ලකාරයා, රන්දිල්, වීතරාගී, හංසි, ගයන්ත, නිම්ශා, කුෂාන්, මාරයා, වැප්, සෝරෝ .............................................තව ගොඩක් ඉන්නවා.

ලින්ක් දාන්න ඕනෙ නෑනෙ නේද? හැමෝම හොඳට අඳුරන කට්ටිය නොවැ මේ අය!

ඉතිං එදා මෙදාතුර මේ බ්ලොග් එකේ කොමෙන්ට් දාපු හැමෝටම ගොඩාක් ස්තුතියි. අපි කවුරුත් කරන්ට් බිල්, ඉන්ටර්නෙට් බිල් ගෙවාගෙන, කලය වැය කරගෙන බ්ලොග් ලියන්නෙ, බ්ලොග් ලිවිල්ලට තියෙන ආදරේ හින්දා. ඉතිං පාඨකයො දාන කොමෙන්ට් වලින් තමයි ඉස්සරහට බ්ලොග් ලියන්න අවශ්‍ය ප්‍රධාන ශක්තිය ලැබෙන්නෙ.

ඒ වගේම කියන්න ඕනෙ අපේ ගොඩක් පාඨකයො ඉන්නවා ගොඩක් කාර්ය බහුල. අපි දන්නවා ඒ අයට කොමෙන්ට් කරන්න වෙලාවක් නෑ කියලා. ඒ වුණත් ඒ කට්ටිය මේ බ්ලොග් එක බලනවා කියන්නෙත් අපිට ලොකු ශක්තියක්. මොකද අපිට හිට් කවුන්ටර් වලින් පෙන්නනවා හැම ලිපියක්ම කී දෙනෙක් කියෙව්වද කියලා. ඉතිං කොමෙන්ට් නොදා හරි බ්ලොග් ගඩොල් කියවපු පාඨකයන්ටයි අපි ඊළගට ස්තුති කරන්නෙ.

ඒ වගේම අපේ බ්ලොග් එක පාඨකයො අතරට ගෙනියන්න මාධ්‍ය හැටියට උදව් කරපු කාලිංග ඇතුලු සිංහල බ්ලොග් කියවනයෙ උදවියටත්, වැප්නි සාන්ත ඇතුලු ලාංකීය සිතුවිලි උදවියටත්, ඉන්දිගේ කොත්තුවටත්, පිටස්තරයා ඇතුලු හත්මාලුවෙ කට්ටියටත්, සින්ඩි ලංකා කට්ටියටත්, චාමි ඇතුලු අඹගහේ ඉන්න යාලුවන්ටත්, එකී මෙකී නොකී සින්ඩි හැම එකකටමත් ගොඩක් ස්තුතියි.

ඇයි මූණු පොත, ගූගල් බස් එක එහෙමත් අපේ බ්ලොග් කෙරුවාවට දුන්න සහයෝගය අමතක කරන්න බෑ. ඉතිං මාක් සකර්බර්ග්ටත් ගොඩක් ස්තුතියි. (ඔන්න මාක් මේක කියවලා කොමෙන්ට් එකක් දාපං හරි?)

ඒ වගේම කියන්න ඕනෙ, අපේ බ්ලොග් එකේ ලින්ක් එක තමන්ගෙ බ්ලොග් ලිස්ට් එකට දාගෙන ඉන්න බ්ලොග් සහෘදයන්ටත් අපේ උපරිම ස්තුතිය පිරි නමනවා.

ඉතිං මේ ලිපි 100 ලියපු කාලය ඇතුලත අපිට මුණගැහිච්ච සයිබර් යාලුවො ගාන බොහොමයි. ඇත්තටම සිංහල බ්ලොග් අවකාශය හරිම අපූරුයි. ඇබ්බැහිවෙන සුලුයි. ඒත් ඒ ඇබ්බැහිවීමට පූසො කැමතියි.

මේ වෙද්දි බ්ලොග් ගඩොල් යම්කිසි ස්ථාවර බවකට ආපු බ්ලොග් අඩවියක් වෙලා ඇති කියලා අපි විශ්වාස කරනවා. කොමෙන්ට්ස්, හිට්ස්, ෆලෝවර්ස්ලා, මේ කිසි දෙයක් පැත්තෙන් මෙච්චරකල්නං කිසිම අඩුපාඩුවක් වුණේ නෑ. ඉස්සරහටත් එහෙම වේවා කියලා ප්‍රාර්ථනා කරනවා. බ්ලොග් කෙරුවාව හින්දා සතුටු වෙච්ච අවස්ථා ගොඩක් තිබුනා. හිත රිදුන අවස්ථාත් ඉතිං නෑ කිව්වොත් ඒක බොරුවක්.

මූණුපොතේ චැට් කරපු, බ්ලොග් එකේ කොමෙන්ට් දාපු යාලුවො ගොඩ දෙනෙක් බ්ලොග් ගඩොල් ගැන බොහොම සුභවාදී විදිහට තමයි බලන්නෙ. ඒ අතරින් සමහරුන්ගෙ ප්‍රියතම බ්ලොග් අඩවිය බ්ලොග් ගඩොල්ලු. එහෙම දේවල් ඇහුනාම ඉතිං ඔක්කොම අතඇරලා බ්ලොග් එක ලියන්න වගේ කික් එකක් එනවා. හික්ස්...ටැබූ, කතන්දර, දුකා වගේ දැවැන්තයො ඉන්න තැනක, අපි වගේ පොඩි හාල්මැස්සො සෙට් එකකට එහෙම දෙයක් කිව්වහම කොච්චර සතුටුද කියලා ඉතිං අමුතුවෙන් කියන්න ඕනෙ නෑනෙ නේද?

ඔය අස්සෙ ‍අපේ බ්ලොග් එක ටැබූගෙ සම්මාන වල හොඳම යොවුන් බ්ලොග්කරණය අංශයෙනුයි, රාජකීය විද්‍යාලයෙ අසනිය කුසුම සාහිත්‍ය උළලෙ හොඳම වින්දනාත්මක බ්ලොග්කරණය අංශයෙනුයි හොඳම බ්ලොග් 3 අතරට තේරුනා. ඒ සම්මාන දෙකේම පළමු ස්ථානය දිනාගත්තු සයිබර්යායෙ කෙසෙල් කොටුවේ චූටි මහත්තයාට සුභ පතන්නත් මේක අපි අවස්ථාවක් කර ගන්නවා.

කොහොමවුණත් ඕනෙම බ්ලොග්කරුවෙක්ට වගේ අපිටත් ගොඩක් වටින්නෙ සම්මාන වලට වඩා පාඨකයන්ගෙ ප්‍රතිචාර තමයි. විශේෂයෙන් මානසික ආතතියකට පත් වෙලා හිටපු සහෝදර බ්ලොග්කරුවෙක්ට ආපහු යථා තත්ත්වයට එන්න අපේ බ්ලොග් එකත් හේතුවුණා කියලා කිව්ව දවසෙ දැනුන සතුට වචනයෙන් විස්තර කරන්න අමාරුයි.

ඒ වගේම බ්ලොග් ගඩොල් අඩවියෙ ඔයාලා කැමති අදහසක් කැමති විදිහට සටහන් කරන්න නිදහස තියෙනවා. තමන්ගෙ නමින් හරි, ඇනෝනිමස් හරි කැමති විදිහකට. හැබැයි අසභ්‍ය වචන අඩංගු වෙන්නනං බෑ හොඳේ.

දැන් ඉතිං මේ ලිපිය ලිව්වා ඇති කියලා හිතෙනවා. ‍මෙච්චරවෙලා ලියපුවා පොර ටෝක්ස් කියලා හිතන්නනං එපා යාලුවනේ. 100 වෙනි ලිපිය කියන්නෙ බ්ලොග්කරුවෙක්ට අති සුවිශේෂී අවස්ථාවක්. තමන් කරපු ලොකු කැප කිරීමක ප්‍රතිඵලයක්. ඒක හින්දා සමහර විට මේ ලිපිය ලියද්දි ටිකක් හැඟීම්බර වෙන්න ඇති. ඒ වගේම අපේ ලිවීමෙන් හිත රිදවීමක් වෙච්ච කෙනෙක් ඉන්නවානම් සමාවෙන්න.

දැන් බ්ලොග් අවකාශය ගැනනං ගොඩක් සතුටු වෙන්න පුලුවන්. ගොඩ දෙනෙක් අලුතින් බ්ලොග්කරණයට යොමු වෙලා තියෙනවා. ඒක හොඳ ධනාත්මක ලක්ෂණයක්. කවදාහරි බ්ලොග් කියන්නෙ ලංකාවෙ ප්‍රමුඛ පෙළේ මාධ්‍යයක් වෙයි කියලා අපි හිතනවා.

ඉස්සරහට ඉතිං තව අවුරුදු දෙකක් විතර බ්ලොග්කරණයේ යෙදෙන්නයි දැනට හිතාගෙන ඉන්නේ. තව ලියන්න කතා ගොඩක් තියෙනවා. ඒ වගේම අපි තවත් ලොකු වැඩකට මුල පුරලයි තියෙන්නේ. වැඩේ තවම ප්‍රසිද්ද කරන්න පුලුවන් මට්ටමේ නෑ. ළගදිම ඒ ගැන ඔයාලාට සුභ ආරංචියක් දැනුම් දෙන්න පුලුවන් වෙයි කියලා හිතනවා.

එහෙනං අපි මෙතනින් නවතින්නම්.

ප.ලි :- ආ...ගොඩක් රෑ වෙලා. 18 වෙනිදාටත් එළිවෙලා නේද? අද අපේ පුරුපුරුගෙ 24 වෙනි ජන්ම දිනය නොවැ! මහ පොළොව කම්පා වෙච්ච දවසක් සමරන්න මෙන්න ඔයාලාටත් කේක් කෑල්ලක්.

කේක් එකේ ඉන්න මීයා අපිට ඉතුරු කරලා කේක් එක බෙදාගෙන කන්න හොඳේ.