BLOG ගඩොල්ගෙන් නොදැවී අර්ධ ශතකයක්

ඉතිං යාලුවනේ කොහොමද? ඔන්න අදනම් අපි කියන්න යන්නෙ වෙනදා වගේ හිනායන කතාවක් නෙවෙයි.මාතෘකාව දැක්කම හිතාගන්න පුලුවන්නෙ නේද?ඔව්...මේ තමයි BLOG ගඩොල් බ්ලොග් එකේ 50 වෙනි ලිපිය.ඉතිං මේ ලිපිය විශේෂ ලිපියක් විදිහට ලියන්න අපි තීරණය කළා.මුලින්ම කියන්න ඕනෙ අද ලිපිය ලියන්නෙ පුරුපුරු.

මම මුලින්ම සිංහල බ්ලොග් එකක් දැක්කෙ අහම්බෙන්.ඒ ෆේස්බුක් එකේ අයාලෙ යමින් ඉද්දි මේ අවුරුද්දෙ ජනවාරි මාසෙ.ඒ බ්ලොග් අඩවියෙ නම තමයි "Y පරම්පරාවේ කතා".මුලින්ම කියවන්න ලැබුනෙ අපේ ඒකොන් ලොක්කා ගැන ලියලා තිබුන ලිපියක්.දැන්නං ඒ බ්ලොග් එක ඇක්ටිව් නැහැ මම හිතන්නෙ.ඉතිං ඕක කියව කියව ඉන්නකොට තමයි දාල තිබුන ලින්ක් එකක් දිගේ ටැබූ සබ්ජෙක්ට් අඩවියට මාව ඉබේම යැවුනෙ.

ඔය සිද්දිය මගෙ බ්ලොග් ජීවිතේ ටර්නින් පොයින්ට් එකක් වුණා.මම කළේ දවස් දෙක තුනක් අරගෙන මුලු ටැබූ බ්ලොග් එකම එකදිගට කියවගෙන ගිය එක.ඒක මට හරිම රසවත් අත්දැකීමක් වුණා.ඉතිං අපිව සිංහල බ්ලොග්කරණයට වක්‍ර ආකාරයෙන් යොමුකිරීම ගැන ටැබූට මම ස්තුතිවන්ත වෙනවා.

හැබැයි මේ කාලෙ වෙද්දි මම බ්ලොග් අවකාශයක් ගැනවත්, සින්ඩිකේටර් ගැනවත් මෙලෝ හසරක් දැනගෙන හිටියෙ නෑ.ටික දවසක් යද්දි තමයි දැනගත්තෙ සිංහල බ්ලොග්අවකාශයක් කියල දෙයක් තියෙනවා, සිංහල බ්ලොග්කරුවන්ගේ සංගමය කියල දෙයක් තියෙනවා, සින්ඩිකේටර් කියල ජාතියක් තියෙනවා කියලා.මුලින්ම යැවුනෙ සිංහල බ්ලොග් කියවනයට සහ ලාංකිය සිතුවිලි බ්ලොග් කියවනයට.එහෙම ගියාම මට ගොඩක් පුදුම හිතුනා මෙහෙම දෙයක් අපි නොදැන මෙච්චරකල් කොහොමද තිබුනෙ කියලා.

මොකද මේ වෙද්දි මම ඉන්ටර්නෙට් පාවිච්චි කරන්න පටන් අරගෙන ගොඩක් කල්.ඉතිං තවමත් මට හිතෙන දෙයක් තමයි සිංහල බ්ලොග්අවකාශයට මීට වඩා පබ්ලිසිටි එකක් ඕනෙ කියලා.තවමත් ඉන්ටර්නෙට් පාවිච්චි කරන ගොඩක් දෙනෙක් සිංහල බ්ලොග් ගැන එච්චරම දන්නෙ නෑ.

කොහොමහරි සිංහල බ්ලොග්අවකාශය හිතට අල්ලලා යන්න මට එච්චර කල් ගියෙ නෑ.මොකද මේකෙ තියෙන්නෙ ලියන මිනිස්සුන්ගෙ අවංක අදහස්.ඒ වගේම ලියන අදහස මොකක් වුනත් බහුතරයක් දෙනා ගොංපාට් නැතුව බොහොම තර්කානුකුලව ඒ දේ ලියනවා.සමහරවිට සිංහල බ්ලොග්අවකාශයෙ ඉන්න ගොඩක් දෙනා හොද අධ්‍යාපන මට්ටමක් ඇතුව ඉන්න අය නිසා වෙන්න ඇති.කොටින්ම ලංකාවෙ අනිත් විද්‍යුත් මාධ්‍ය සහ මුද්‍රිත මාධ්‍ය එක්ක බලනකොට, සිංහල බ්ලොග්අවකාශයෙ ඉන්න හැමෝම වගේ ඊට වඩා ඉස්සරහින් ඉන්නවා.

ඔහොම ඉන්නකොට තමයි මටත් හිතුනෙ බ්ලොග් එකක් පටන්ගත්තොත් හොදයි කියලා.ඉතිං මමත් පටන්ගත්තා විද්‍යාත්මක කරුණු සම්බන්ධ බ්ලොග් එකක්.ඒ පෙබරවාරි මාසෙ.ඒ වුණාට ඒ වැඩේ එච්චර සතුටුදායක විදිහට නැගලා ගියෙ නෑ.අපේ හා පැටික්කි විතරයි ඕක කියවන්න ආවෙ.ඉතිං මහන්සිවෙලා ලියලා කට්ටිය කියවන්නෙ නැත්තං ඒ බ්ලොග් ලිවිල්ලෙන් වැඩක් නෑ නොවැ!ඉතිං මම තීරණය කළා කට්ටිය ගොඩදෙනෙක් කියවන බ්ලොග් එකක් පටන් ගන්න.

ආ...තව පොඩ්ඩෙන් කියන්න අමතක වෙනවා.හා පැටික්කි තමයි මට සිංහල බ්ලොග්අවකාශෙ මුල්ම පාඩම කියලා දුන්නෙ.ඒ තමයි බ්ලොග් එකක් ලියද්දි ලිපි වලට සිත්ඇදගන්නාසුලු මාතෘකාවක් දාන්න කියලා.ඒ උපදෙස මම එදා ඉදන් දිගටම පිළිපැද්දා.ඉතිං හා පැටික්කිටත් ගොඩක් ස්තුතියි.

ඔය දවස්වල මම කතන්දරගෙ බ්ලොග් එක කියව කියවා හිටියෙ.ඉතිං මටත් හිතුනා කසූ වගේම තමන්ගෙ ජීවන අත්දැකිම් පළකරන බ්ලොග් එකක් ලියන්න.ඉතිං අපේ බ්ලොග්කරණයට දායක වුණ කතන්දර සූරීන්ටත් ස්තුති කරන්න මේ වෙලාව යොදාගන්න කැමතියි.

මම පොඩි කාලෙ ඉදලම පිස්සු වැඩ කළේ අපේ පූසො සෙට් එකත් එක්කමයි.ඉතිං මම ගිහින් ඒ අයට මගෙ අයිඩියා එක කිව්වා.උන් සෙට් එකත් වැඩේට එක පයින්ම කැමති වුනා.මොකද අපි දැනගෙන හිටියා මේ බ්ලොග් එකට ගොඩදෙනෙක් කැමති වෙයි කියලා.ඊට පස්සෙ තිබුනෙ බ්ලොග් එකට නමක් යෝජනා කරන්න.ටික වෙලාවක් කල්පනා කර කර ඉදිද්දි උපාසක තමයි "BLOG ගඩොල්" කියන නම යෝජනා කළේ.ඉතිං පහුවදාම අපි එකතුවෙලා වැඩේ පටන්ගත්තා.

දැන් මාස හතරක් ගිහිල්ලා.මේ වෙද්දි ගොඩක් ලිපි ලිව්වෙ මම.ඒත් උපාසකත් සැලකිය යුතු ලිපි ගණනක් ලියල තියනවා.ඤාව්වත් දෙකතුනක් ලියලා තියනවා.අපි මුලින්ම හිතුවෙ අපි ලියන එව්වා අනුව මේ බ්ලොග් එක කාන්තා පාර්ශ්වයෙ අය පිළිගන්න එකක් නෑ කියලා.ඒත් කියන්න සතුටුයි, පහුගිය කාලෙ ඇතුලත ගෑනු පිරිමි භේදයක් නැතුව ගොඩක් යාලුවො අපි එක්ක එකතු වුණා.තමන්ගෙ අදහස් පළකළා.

ඇත්තටම කොමෙන්ට් බලාගෙනම බ්ලොග් නොලිව්වත්, ලැබෙන කොමෙන්ට් වලින් තමයි ඉස්සරහට ලිපි ලියන්න ඕනෙ කරන ධෛර්යය අපිට ලැබෙන්නෙ.මොකද මේ බ්ලොග් කෙරුවාව නිසා අපේ කාලය, මහන්සිය අපතෙ ගියාට, ඉන්ටර්නෙට් බිල් සහ කරන්ට් බිල් වැඩිවුණාට, ආත්ම තාප්තිය ඇරෙන්න වෙන කිසිම දෙයක් අපිට ලැබෙන්නෙ නෑ.ඉතිං හැමදාම ඇවිත් අපේ ලිපි බලලා තමන්ගෙ අදහස් දක්වලා යන අපේ යාලුවන්ටත් මේ වෙලාවෙ පූස් උත්තමාචාරය පිරිනමනවා.

ඒ වගේම ‍අපේ බ්ලොග් එකේ ලිපි කියෙව්වත් තමන්ගෙ අදහස් දක්වන්න සමහර යාලුවන්ට වෙලාවක් නැහැ.අපිට ඒ යාලුවන්ගෙ කාර්යබහුල බව තේරුම්ගන්න පුලුවන්.ඉතිං හැමදාම අපේ බ්ලොග් එක කියවන ඒ යාලුවන්ටත් අපේ ස්තුතිය පුද කරන්න ඕනෙ.

නම් වශයෙන් ස්තුති කරන්න ගියොත්, සමහර නම් අමතක වීම හින්දා අපේ සමහර යාලුවො තරහා වෙන්න බැරි නෑ.ඒත් ප්‍රසන්න, පිස්සා, ප්‍රියන්ත, රන්දිල්, හා පැටික්කි, ගයන්ත, අභීත, පුතා, හසිත ඇතුලු හසී ‍ෆැමිලි එක, වැම්පි, හේමලයා, දුමී, මකරා, කොඩී, බුරතෙනෝ, අන්ශ්, හෙළයා, සිකා, මාරයා, ඉලංදාරියා, මාතලන්, ඉබ්බා, කැන්ඩි, කුෂාන් , ළමයා , හන්සි වගේ යාලුවන්ගෙ නම් නොදා කොහොමද? ඔය හැමෝටම ගොඩක් ස්තුතියි අපිත් එක්ක මෙච්චරකල් රැදිලා හිටියට.අනේ නම් දාන්න බැරිවුණ යාලුවො තරහ වෙන්නනං එපා!

හැබැයි මුලු නම් ලැයිස්තුවම බ්ලොග් එකේ දකුණු පැත්තෙ යට ලින්ක් එක්කම දාල තියෙනවා.ඒ වගේම ඒ යාලුවන්ගෙ බ්ලොග් වලට අපේ බ්ලොග් එකෙන් ලින්ක් දාලා තියෙනවා.ඒ කලගුණ සැලකීමක් විදිහට.අපි තවමත් තමන්ගෙ බ්ලොග් එකට ලින්ක් දාලා නැති යාලුවො ඉන්නවානම් පොඩ්ඩක් ඊමේල් එකකින් මතක් කරන්න.

ඒ වගේම කියන්න ඕනෙ අපි ගොඩක් වෙලාවට ලියන්නෙම විහිලු කතා.සමහරුන්ට හිතෙන්න පුලුවන් ඒක හරිම ලේසි වැඩක් කියලා.ඒත් අපිට හිතෙන විදිහටනං ඒක තමයි අමාරුම වැඩේ.මොකද හොද කතා 100ක් ලිව්වත් එක මෝඩ කතාවක් නිසා මුලු බ්ලොග් එකම අදුරු වෙන්න පුලුවන්.

ඉතිං මෙච්චරකල් ආපු කෙටි කාලය ඇතුලුත අපිට මල් වගේම ගලුත් හම්බවෙලා තියනවා.අපි ඒ ඔක්කොම සාදරයෙන් පිළිගන්නවා.දැන් මේ බ්ලොග් එක පටන් ගත්තු කාලෙට වඩා අපි දැනුමෙන් සහ අත්දැකීම් වලින් පොහොසත්.ඉතිං ඉස්සරහටත් ඔයාලට අලුත් කතා ගේන්න තමයි අපේ බලාපොරොත්තුව.

ඉතිං යන්න කලින් මෙච්චරකල් ‍අපේ බ්ලොග් එකේ ඔයාලා වැඩිපුරම ආසාවෙන් කියවපු ලිපිය හරි සීරීස් එක හරි මොකද්ද කියලා මෙතන සදහන් කරලා යන්න හොදේ!අපිනං ආසම සීරීස් එක තමයි ගන කතා.

ඒ වගේම අපි ඉස්සරහට හදාගන්න ඕනෙ මොනවද? අපේ අඩුපාඩු මොනවද? කියලා ඔයාලට හිතෙන යෝජනා, චෝදනා එහෙමත් කියල යන්න හොදේ! සැබෑ නමින් බැරිනං ඇනෝ විදිහට හරි කමක්නෑ.

ප.ලි - තවත් කීපදෙනෙක් මතක් වුණා. සුපුන් සුදාරක, ඉසිඹුව, වීතරාගී , අශේන්, නදීස්තෝට්ස්, ටී සෝනර්, විහගි, නිශ්, හිගන්නා, ඉන්දික උපශාන්ත, ජයන්ත, තරංග යන යාලුවන්වත් ආදරයෙන් මතක් කරනවා.