හොස්ටල් ලයිෆ් - ඔපරේෂන් බොගානා - OPERATION BOGANA

අපි ඉතිං හොස්ටල් එක ගැන පහුගිය දවස් ටිකේ ලිපි ටිකක් ලිව්වනෙ.කියවන්න බැරිවුණ යාලුවන්ට මේ ලින්ක් වලට ගිහිං ඒව කියවන්න පුලුවන්

http://bloggadol.blogspot.com/2010/06/blog-post_24.html

http://bloggadol.blogspot.com/2010/07/2.html

http://bloggadol.blogspot.com/2010/07/blog-post.html

http://bloggadol.blogspot.com/2010/07/blog-post_29.html

ඔන්න දැන් අපි කියන්න යන්නෙ හොස්ටල් රසකතා.මේ දවස්වල කක්කි කතා නැගල යන එකේ මුලින්ම මේ සිද්දිය දාන්න හිතුනා.සිද්දිය වුණේ අපේ කට්ටිය 10 වසරෙ ඉන්නකොටමයි.ඉතිං හොස්ටල් එකක් වුණාම අනිවාර්යයෙන්ම ටොයිලටුත් තියෙන්න ඕනෙ නොවැ!ඔන්න කුරුදුවත්ත හොස්ටල් එකේනං ඒ දවස්වල ටොයිලට් දෙකක්ම තිබුනලු.එකක් සීනියර් හොස්ටල් එකට.අනික ජූනියර් හොස්ටල් එකට.ඉතිං පුරුපුරු, මාලුකට්ටා ඇතුලු 10 වසරෙ කට්ටිය ගියෙ මුලින්ම කියපු සීනියර් ටොයිලට් එකටලු.

දැන් ඉතිං මෙතන "ටොයිලට්" කියල ටෝක්ස් දුන්නට ඒ දවස්වල කට්ටිය ඕකට කිව්වෙ "බොග" කියල.

සීනියර් බොගේ පහසුකම් ජූනියර් බොගට වඩා වැඩියි.ඉතිං ජූනියර් බුවාලගෙ පවා එකම බලාපොරොත්තුව තමයි සීනියර් බොගටම කොහොම හරි රිංගන එක.ඉතිං උදේට පොඩි බොග තදබදයක් එහෙමත් තිබුනෙ නැතුවම නෙවෙයි.

පහසුකම් තිබුනයි කිව්වට ඉතිං ඔක්කොම වගේ තිබුනෙ අර වල ටයිප් බොගවල්.කොමඩ් බොගවල් තිබුනෙ එකම එකයිලු.ඒකත් තිබුනෙ ඉබ්බෙක් දාල වහල.කොමඩ් බොග පාවිච්චි කරන්න දෙන්නෙ වාඩිවෙන්න බැරි විදිහෙ අසනීපකාරයන්ට විතරයි.පුරුපුරුලනං ඉතිං ඔය කොමඩ් බොගට බිත්තිය උඩින් පැනල තියනවලු ඕන තරං.

බොගට යන්න තියෙන්නෙ 10 වසර ඩෝම් එකේ ඉදල ටික දුරයි.හැබැයි ඉතිං පොඩි ප්‍රශ්නයක් මතුවෙන්නෙ තදට වහින දවස්වලට.පොඩි කියල කිව්වට ඉතිං මේක තරං ලොකු ප්‍රශ්නයක් ඒ දවස්වල කාටවත් තිබුනෙ නෑ.

අපි කවුරුත් දන්නවනෙ වැස්ස දවස්වලට කොළඹ පැත්ත කොහොමද කියල.ඉස්සර දැන් වගේ නෙවෙයි.ලොකු වැස්සක් වැස්සත් විනාඩි පහෙන් මුලු කොළඹම යට වෙනවලු.(දැන්නං විනාඩි 10ක් විතර යනව නොවැ)ඉතිං වැස්ස වෙලාවට මුලු කුරුදුවත්ත හොස්ටල් එකම වතුරෙන් යට වෙනවා.වැඩේ කියන්නෙ එතකොට 10 වසර ඩෝම් එකේ ඉදල බොගට යන්න තියෙන පාරත් යට වෙනවලු.හොස්ටල් එකේ මහා බොග වල ඉතිරෙන්නත් මහ වෙලාවක් යන්නෙ නැතිලු.දැන් වැසි ජලයට බොග මිශ්‍ර වෙලා හැමතැනම පාවි පාවි තියෙනවා.ඉතිං කොහොමද ඩෝම් එකේ ඉදලා වතුරට බැහැල බොගට යන්නෙ?

ඉතිං එහෙම කියල බොගට නොගිහින් ඉන්නයැ නේද?මේ වෙලාවට තමයි රත්තිපාල අංකල් කොල්ලන්ගෙ පිහිටට එන්නෙ.අපි කලින් ලිපියක කිව්ව වගේ හොස්ටල් එකේ වැදගත්ම පුද්ගලයා තමයි රත්තිපාල අංකල්.කෙටියෙන්ම කියනවනං නේවාසිකාගාර පාලක කොටිය සර්ට වඩා වැදගත් බොගපාලක රත්තිපාල.ඉතිං රත්තිපාල අංකල් නිර්භීත සිංහයෙක් වගේ අර බොග රිටි පාවෙන වතුරට බහිනවලු.මේ බහින්නෙ පාලමක් හදන්න.

රත්තිපාල අංකල් ඉතිං කොහෙන් හරි කලබලේට හොයාගන්න ගඩොල් කැට එක උඩ එක තියල පාලම් කණු හදනවලු.ඊට පස්සෙ පාලම් කණු උඩින් ලෑලි කෑලි තියල පාලමේ වැඩ ෆිනිෂ් කරනවලු.දැන් ඉතිං කට්ටියට පරිස්සමෙන් අඩිය තියල බොගට යන්න පුලුවන්.හැබැයි ඉතිං රත්තිපාල අංකල් හදන පාලම ගැන කිසිම වගකීමේ සහතිකයක් දෙන්න බැහැ.ඕන වෙලාවක මේක කැඩිල උඩින් යන මනුස්සයා වතුරට වැටෙන්න පුලුවන්.රත්තිපාල අංකල් ඉතිං බොගපාලක මිසක් ඉංජිනේරුවෙක් නෙවෙයි නොවැ!

එක පාරක් ඔහොම පාලම උඩින් යන්න ගිය ලයිමෝල් පාලමත් කඩාගෙන බොග මිශ්‍ර වතුරට වැටුනා.වැඩේ කියන්නෙ මෙච්චර හත් අවුරුද්දක් තිස්සෙ නාන්න ඕනෙ වැඩක් වෙලත් මෑන්ස් කිසි ගානක් නැතුව ආපහු ගිහිං ඇදේ නිදාගත්ත එක.ඊට පස්සෙ කට්ටිය කළේ ලයිමෝල් ළගින් යද්දි නහය අතින් වහගෙන යන එකලු.

ඉතිං ෂුවර් පිට බොගට යන්න අපේ යාලුවන්ට ඉතුරු වුණේ එකම එක පාරයිලු.ඒකත් පරංගියා කෝට්ටෙ ගියා වගේ පාරක්.තාප්ප උඩින් පැන පැන, තාප්ප දිගේ ගිහිං මහා වටයක් ගහල තමයි ඒ පාරෙන් යන්න ඕනෙ.හොද ෆිට්නස් තියෙන බුවෙකුට විතරයි ඒ වගේ පාරක යන්න හැකියාවක් තිබුනෙ.ඒ වගේම තනියෙන් යන්නත් බැහැ.දෙතුන් දෙනෙක් එකපාර යන්න ඕනෙලු අනිත් කට්ටියගෙ උදව්වට.හරියට නිකං ආමි ට්‍රේනින් එකක් වගේ.

ඉතිං හොස්ටල් සාමාජිකයො ඔය පාරෙන් බොගට යන එකට කිව්වෙ "ඔපරේෂන් බොගානා" කියලලු.ඇත්තටම හරිම අමාරු මෙහෙයුමක්.ඒත් ඉතිං රත්තිපාල අංකල්ගෙ පාලමේ ගිහිං ලයිමෝල් වගේ අමාරුවෙ වැටෙනවට වඩා පුරුපුරුලා කැමති වුණේ ඔපරේෂන් බොගානා එකට.මොකද ඉතිං තාප්ප වලින් පැනල පුරුදු නැති කට්ටියකුත් නෙවෙයිනෙ.

ඔය ඕනැම අමාරු වැඩක් කරද්දි ශ්‍රී ලාංකිකයන්ගෙ පුරුද්දක්නෙ කවි කියන එක.පතල් කවි, නෙලුම් කවි, පාරු කවි, ගොයම් කවි, ගැල් කවි වගේ ඒවා හැදිල තියෙන්නෙ ඒ ඒ රස්සා කරද්දි ඇතිවෙන කාන්සිය නිවාගන්න කියලනෙ කියන්නෙ.ඉතිං අපේ යාලුවො කට්ටියත් ඔපරේෂන් බොගානා වගේ බරපතල මෙහෙයුමක නිරත වෙලා ඉන්දැද්දි කාන්සිය නිවාගන්න කියපු කවි තිබුනා.ඒවට කිව්වෙ "බොග කවි" කියලලු.

බොග කවි කියන්නෙ ඔය සම්ප්‍රදායික ජන කවි වගේ ඇදල ගායනා කරන ජාතියෙ කවි නෙවෙයි.බොහොම ලස්සනට ෆාස්ට් බිට් එකේ කියන සිංදු.ගොඩක් බොග කවි මේ වෙද්දි අමතක වෙලා තිබුනත් පුරුපුරුට එක කවියක්නං හොදට මතකයි.මේ කවිය(සිංදුව) හැදුවෙ සංජු.ඒකත් ලියලම මේ ලිපිය අහවර කරන්නංකො එහෙනං.

මට බොගට යන්න බොගෙන් එන්න

කුරුලු පිහාටුවක් එවන්න...එවන්න...එවන්න...

රත්තිපාල අතේ කොටියො

කුරුලු පිහාටුවක් එවන්න...එවන්න...එවන්න...